Open sollicitatie Vereniging van Brabantse Boswachters en Groene Boeren

Eind 2025 zwaait Mary Fiers afscheid als directeur van Groen Ontwikkelfonds Brabant. Tot die tijd maakt haar column af en toe plaats voor  een open sollicitatiebrief. “Zo sla ik twee vliegen in één klap,” zegt Mary met een knipoog. “Ik deel wat er volgens mij nodig is in de komende jaren én ik oefen vast met solliciteren.”

Open sollicitatie aan Vereniging van Brabantse Boswachters & Groene Boeren.

Geachte sollicitatiecommissie,

Gefeliciteerd! Wat fantastisch dat jullie zijn gestart met de Vereniging van Brabantse Boswachters & Groene Boeren (VBB&GB). Eindelijk is de handschoen opgepakt. Jullie vereniging is hard nodig om de polarisatie tussen landbouw en natuur te doorbreken. Aan die beweging wil ik heel graag een actieve bijdrage leveren.

De urgentie is groot. Het gaat niet goed met de natuur, niet goed met de waterkwaliteit en niet goed met veel boeren. Hoog tijd om, met iedereen die wil, praktische en werkende oplossingen te vinden voor al die problemen. Door groot te denken, maar vooral klein(er) te doen.

Dit vraagt ten eerste om een vereniging die heel bewust een samenhangende visie op natuur, water en voedselproductie omarmt. Met leden die de knelpunten in het landelijk gebied niet vanuit slechts één perspectief benaderen. Het moet echt anders én in samenhang. Die samenhangende visie onderschrijf ik van harte.

Ten tweede is het inderdaad noodzakelijk om het motto van de vereniging “niet alles kan overal” nu eindelijk eens serieus te nemen. Volgens mij is de grote vraag hoe ‘we’ gaan bepalen Wat Waar Wel Kan? Zonder die duidelijkheid komen we niet verder. De overheid schuift dit vraagstuk al vele jaren voor zich uit. In de polder zijn ‘we’ verdeeld en lijkt de polarisatie tussen landbouw en natuur onoplosbaar. Zie daar de status quo. Ik voorzie daarom een belangrijke rol voor de Vereniging van Boswachters en Groene Boeren om dit wel voor elkaar te krijgen. Een nieuwe sterke speler in de polder, met gemotiveerde leden. Hoe mooi als Groene Boeren en Boswachters samen dat Wat-Kan-Waar-Wel-kaartje van Brabant maken!

Ten derde is het goed om te beseffen dat deze veranderingen ook pijn gaan doen. Voor de boeren én de boswachters. De pijn bij de boeren staat bij velen duidelijk op het netvlies; veel boeren zullen op een andere manier moeten gaan boeren en op sommige locaties is landbouw niet meer mogelijk. Dat is verrekte lastig, want dat betekent loslaten wat je kent en omarmen wat je nog niet kent.

Ik wil graag benadrukken dat verandering ook iets vraagt van de boswachters en hun groene achterban. Ook voor hen betekent dit op onderdelen loslaten, zoals bijvoorbeeld het heilig verklaren van natuur-ambitietypen zoals die nu op de beleidskaart staan. Door deze eendimensionale blik is het betere vaak de vijand van het goede. Ook de stellige overtuiging van sommige boswachters dat alleen zij goed voor de natuur kunnen zorgen, is aan herziening toe. Ook zij zullen moeten loslaten en omarmen wat ze nog niet kennen, zoals het combineren van natuurontwikkeling met voedselproductie, bijvoorbeeld in voedselbossen met niet-invasieve exoten.

“Het vraagt moed om als lid van de Vereniging te erkennen dat iedereen iets moet opgeven om samen verder te komen. Maar juist daarin schuilt de winst. Daar lever ik graag een bijdrage aan.”

Ik ben graag bereid om mijn motivatie in een persoonlijk gesprek toe te lichten.

Hartelijke groeten,

Mary Fiers